Rehabilitacja mgr Barbara Ciba

• ćwiczenia bierne
• ćwiczenia czynno-bierne
• ćwiczenia samowspomagane
• ćwiczenia czynne w odciążeniu
• ćwiczenia czynne wolne
• ćwiczenia czynne oporowe
• ćwiczenia izometryczne
• ćwiczenia prowadzone
• ćwiczenia koordynacyjne
• ćwiczenia redresyjne
• ćwiczenia oddechowe
• ćwiczenia relaksacyjne
• ćwiczenia samoobsługowe
• ćwiczenia korekcyjne
• ćwiczenia z przyborami (piłki, taśmy, poduszka sensoryczna, hantle)
• pionizacja i nauka chodzenia

Metoda Mckenziego czyli Mechaniczne Diagnozowanie i Leczenie (MDT) zespołów bólowych kręgosłupa. Została stworzona przez fizjoterapeutę Robina Mckenziego. Jest to terapia dla osób aktywnych, które gotowe są włożyć wysiłek w walkę z bólem. Metoda ta zawiera szczegółowy wywiad i badanie kliniczne, dlatego pierwsza wizyta trwa ok. 1h. Kładzie duży nacisk na profilaktykę-pacjent otrzymuje instruktaż zaleceń, które mają chronić kręgosłup przed kolejnymi urazami i przeciążeniami. Bardzo często pacjent może leczyć się sam, pozostając jedynie pod kontrolą terapeuty, który odpowiada za przeprowadzenie chorego przez proces terapeutyczny. Najczęściej pacjent otrzymuje jedno, indywidualnie dobrane ćwiczenie, które powtarza z odpowiednią częstotliwością w ciągu dnia, pamiętając o utrzymaniu prawidłowej postawy ciała. Czasem wykorzystywana jest terapia manualna, ale dotyczy to zdecydowanej mniejszości pacjentów prowadzonych tą metodą. MDT Mckenziego zaliczana jest do jednych z najskuteczniejszych metod nieoperacyjnego leczenia zespołów bólowych kręgosłupa.

Pierwsza wizyta:

Na pierwszą wizytę warto zabrać posiadane wyniki badań (RM, TK, RTG). O ile stan zdrowia pacjenta pozwala na to, wskazane jest nie przyjmowanie wcześniej leków przeciwbólowych.

Najczęstsze wskazania do stosowania metody Mckenziego: ból karku i krzyża, dyskopatia, rwa kulszowa, rwa ramienna, ból głowy (migrena) i wiele innych.

Terapia wg. koncepcji PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) – w tłumaczeniu torowanie nerwowo-mięśniowe. Terapia metodą PNF postrzega pacjenta całościowo. Nie ogranicza się tylko do pracy z niesprawną częścią ciała, ale wykorzystuje zdrowe regiony ciała do pobudzenia, uruchomienia chorych. Ćwiczenia mają na celu zwiększenie siły mięśni i zakresu ruchów. Terapia jest bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie ekster- i proprioreceptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.

Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Osoby zainteresowane ćwiczeniami powinny na wizytę przyjść w stroju sportowym. Jeżeli problem dotyczy barku warto ubrać bluzkę na ramiączkach-dotyczy Pań bądź taką, przy której odsłonięta jest łopatka.

Najczęstsze wskazania do stosowanie terapii wg koncepcji PNF: udary mózgu, choroba Parkinsona, choroby powodujące zaburzenie chodu, złamania, skręcenia, zespół bolesnego barku, łokieć golfisty, tenisisty, zespoły bólowe kręgosłupa, endoprotezy kończyn, artroskopia st. kolanowego, skolioza i wiele innych.

Terapia manualna często kojarzona z kręgarstwem, chiropraktyką, znachorstwem czy trzaskami w obrębie kręgosłupa ale wykonywana przez fizjoterapeutę przybiera całkiem inny, z pewnością bezpieczny charakter rehabilitacji.

W swojej pracy wykorzystuje następujące jej elementy:

• Trakcję (czyli oddalenie od siebie powierzchni stawowych)
• Mobilizację (uruchamianie) bierne bez udziału pacjenta, wielokrotne powtarzanie określonego ruchu z niewielką prędkością mające na celu zwiększenie zakresu ruchu w stawie
• Automobilizację( pacjent samodzielnie wykonuje mobilizację)
• PIR poizometryczną relaksację mięśni (bardzo dobrze sprawdza się przy różnego rodzaju przykurczach mięśni)
• Mobilizacja z ruchem (MWM) terapeuta wykonuje mobilizację w stawie natomiast pacjentowi poleca się wykonanie odpowiedniego ruchu

Instruktaż ćwiczeń domowych

Indywidualnie dobrane dostosowane do typu wady i wieku małego pacjenta ćwiczenia korekcyjne: czynne, wspomagane, redresji, z oporem oraz przy pomocy sprzętu typu piłki, taśmy, dyski. Zajęcia są prowadzone indywidualnie po wcześniejszej konsultacji fizjoterapeutycznej. W terapii wykorzystuję również koncepcję PNF (proprioceptive neuromuscular facilitation).
Po terapii rodzice otrzymują instruktaż ćwiczeń domowych dla dziecka.

Najczęstsze wady postawy u dzieci:

• boczne skrzywienie kręgosłupa (skolioza)
• plecy okrągłe lub płaskie
• koślawość lub szpotawość kolan
• stopy płaskie (tzw. platfus, płaskostopie), płasko-koślawe